Jednym z interesujących aspektów życia Jezusa Chrystusa jest pytanie o Jego obrzezanie. Dotyczy to tradycji judaistycznych, gdzie każdemu nowo narodzonemu chłopcu ósmego dnia życia przeprowadza się ten rytuał.
Według Pisma Świętego Jezus został obrzezany, co było zgodne z żydowskim zwyczajem. Obrzezanie miało nie tylko wymiar religijny, ale też społeczny. Włączało nowo narodzonego do wspólnoty Izraela. Rytuał ten był symbolem przymierza między Żydami a Bogiem, które zapoczątkował Abraham.
Zapis w Ewangelii Łukasza (Łk 2,21) jasno odnosi się do tego wydarzenia: „Gdy nadszedł ósmy dzień i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym je nazwano przez Anioła, zanim się poczęło w łonie.” Ten fragment wyraźnie pokazuje, że Jezus także przeszedł ten rytuał, co dowodzi Jego całkowitej integracji z żydowską tradycją.
Znaczenie obrzezania Jezusa w kontekście chrześcijaństwa może mieć różne interpretacje. Jednak z historycznego i teologicznego punktu widzenia, pokazuje Jego pełne przyjęcie dziedzictwa i kultury Żydów. Chrześcijanom przypomina to o tym, że Jezus nie odrzucił ówczesnych tradycji, lecz je wypełnił, kładąc fundamenty pod nowe interpretacje Bożych obietnic w Nowym Przymierzu.
Obecnie obrzezanie nie jest powszechną praktyką chrześcijan, ale ma znaczenie symboliczne, które przypomina o korzeniach chrześcijaństwa w starożytnych wierzeniach żydowskich. Obrzezanie Jezusa jest elementem Jego ziemskiego życia, który podkreśla Jego tożsamość jako Syna Bożego, który przyszedł, by wypełnić wszelkie proroctwa i przepisy Prawa.
